Reviews (only dutch)

REVIEWS

2007-g-bos-donker-100x200

Gertjan Scholte-Albers (1971) schildert in het open veld of in het bos. Soms een kale akker, maar meestal schildert hij een bos. Juist door de bomen zie je het bos, maar het is bij hem wel altijd een licht bos. Door zijn bomen zie je namelijk vaak het licht. Het is dus heel wat anders dan zo’n donker Roodkapje- of Hans en Grietje-bos, waar je niet verder dan tien meter in de duisternis kunt kijken. Gertjan trekt er bijna dagelijks op uit om buiten te schilderen. Hij werkt niet aan de hand van foto’s of herinnering. Hij werkt aan de hand van wat hij ziet en wat hij ervaart, zonder de intentie om precies en natuurgetrouw de werkelijkheid die hij voor zich ziet af te beelden.

Gertjan heeft diverse prijzen in de wacht gesleept. In 2006 won hij de Gerrit van Houten prijs. Hij zit niet bij één vaste galerie. Hij exposeert op vele plaatsen door het hele land. Als er ook een prijs had bestaan voor wie bij de meeste galeries exposeert, dan had hij die vast gewonnen. Ook gevestigde namen als Armando, Carel Visser en Karel Appel scoren hoog op zo’n lijst, maar van de nieuwkomers is Gertjan denk ik koploper. Heet dat niet boompje verwisselen?

www.galeries.nl

Warm/heet gebladerte, een toepasselijke titel voor dit werk. De kleuren gebruikt om dit bos weer te geven stralen dit ook uit. Een warm bladerdak dat bescherming biedt tegen de dreigende grijze luchten die vergeefs proberen door te dringen tot het bos. Dat is wat dit werk lijkt op te roepen. De beschouwer kan zich in deze omgeving begeven, zonder ook maar enig benul van een eventuele wereld die zich daarbuiten kan bevinden. “Dankzij het experiment met de kleurencirkel ben ik in staat van elke gewenste kleur een enorm scala aan tinten en variaties te schilderen…” En dit is inderdaad wat Scholte-Albers laat zien. Landschappen en met name bossen lijken zijn voorkeur te genieten. En dan met name een telkens wisselende hoofdkleur die de overhand in zijn werken lijkt te nemen, maar toch ook weer niet. Paarse, rode en oranje tinten -in dit betreffende werk- die een spel spelen met elkaar en in elkander overlopen en contrasteren. Ruwe, krachtige penstreken die allen op juiste plek zijn neergezet, en inderdaad een enorm kleurenscala etaleren. Dit bos leeft en groeit, en is vol overgave geschilderd. Expressie van een eigen realiteit. Werken van Gertjan Scholte-Albers (1971) zijn onder andere vanaf 16 juni te zien in galerie Witt in Dordrecht.

www.galeries.nl

Overgave, obsessie, durf en visie, het zijn zo enkele begrippen die me te binnen schieten bij het zien van de schilderijen van Gertjan Scholte-Albers. Zijn landschappen hebben, zo lijkt het soms, niets met de ons omringende natuur te maken. Dat is natuurlijk niet zo, maar in de zin van de natuur verbeelden duidelijk wel. Scholte-Albers gebruikt de natuur om tot een eigenzinnig beeld te komen. Als je de Duitse filosoof Hegel moest geloven dan hoorde de natuur niet thuis in de kunst, omdat zij toch niet is te evenaren. Dat is vanuit een negentiende eeuws standpunt misschien wel te legitimeren, omdat het destijds nog steeds om de mimesis ging, de kunstenaars in de twintigste eeuw hebben die theorie toch allang dood geschilderd. Bij Gertjan Scholte-Albers is die natuur de aanleiding om tot een kleur- en compositieonderzoek te komen en je kunt gerust zeggen dat hij in staat is om zijn eigen natuur te scheppen. Dit werk is broeierig en gloeit aan alle kanten. De titel verwijst naar een kleurnaam en heeft dus niet iets met een bepaalde plek te maken. We zien een sterk sfeer bepalende kleurstelling. De blauwe stammen en die rode vlekken verheffen dit werk ook naar een abstract niveau, zonder non-figuratief te willen zijn. Aan de vorm van de stammen kun je zien dat Scholte-Albers weet hoe een boomstam er uitziet. Zijn gevecht met de materie en het beeld leidt tot een uitermate krachtig schilderij. Hoewel het onderwerp traditioneel is, is dit schilderij dat niet. Het gaat om een uitgesproken visie en die is niet traditioneel. Het schilderij schreeuwt zijn gevoelens als het ware uit. De natuur als inspiratiebron is dus nooit uit de kunst weggeweest.

www.galeries.nl

Gertjan Scholte Albers schildert bosgezichten en landschappen. Al jaren trekt hij er met zijn brommer-met-aanhanger op uit. Ter plekke gebruikt hij situaties in de natuur als voorbeeld voor schilderijen. Het resultaat is geen studie van een plek of landschap. Hij gebruikt van de locatie slechts de geleding en de mogelijkheden van lichtval, kleur en ruimte als excuus voor een zuiver schilderkunstige aanval op het witte vlak. Gisteren opende een tentoonstelling met werk van Scholte Albers in Galerie Bel-Etage in Amsterdam, te zien tot 19 juni. Tot 28 mei is er een solotentoonstelling in Galerie De Groninger Kroon te Finsterwolde, Groningen. Komende zomer is er werk van hem te zien bij Open Stal (!), een groots evenement in Oldeberkoop, Friesland.